akosiyinTV 1st annual awards

welcome to my crib.

mahigit 3 hundred sixty 5 days na araw ko na yata sa wordpress, yata. at kung di ako nagkakamali eh nagkakatama ako, may sobrang ilang minuto. di ko sure, infernes. dun sure ako. gets?

sa isang taon na yun ko dito sa WP eh nakapagdura na ko tungkol sa adiksyon ko sa pancit canton, at ngayon sober na ko. nakwento ko na rin ang mga benepisyo ng pagyoyosi, oo meron pramis. nagmura na ko tungkol sa mga palaka’ng nagkalat dito sa angeles na naka-checkered na pantalon at hapit na hapit mga hindi naawa sa mga semilya nila. oh, nga pala, sa mga estudyante’ng wala yata’ng pambili ng tela kasi ang iiksi ng palda (thank God they’re poor). may umaway na rin sa akin dito, pero all’s well that ends well. nagimbal ko ang lahat (exajj hehe, hindi lahat) nang sinabi kong patay na si bob ong bwahaha. got y’all! you’ve been ssssssssstungg! hehe. nasulatan ko na pala si ate charo, (hindi ko siya sinulatan sa katawan, pinadalhan ko siya ng liham) ngayon today nangangamusta naghihintay daw ang baklita ng word from me. shut up, B. at yung poste kong inisip at tinayp sa loob at labas ng maja katorse minutos? at kung ilang klase ng kape na natikman ko? nang nakipag-debate ako kay pastor, nang binalak naming mang-holdap ng bangko sa baguio at nang ako’y inlab-inlaban. bwahahakhak. isa pa, may sumamang plema eh. bwahahaaaha.

hindi ko alam and i have no effin idea kung may napupulot at natututunan ang mga naliligaw dito or pumupunta lang sila dito para akyat-bahayin ko din crib nila. walang ganun, walang gantihan, harhar. love ko kayo, y’all. yo mah niggas eh. i appreciate the love. (hoy naglalaro ng dota wag ka nga maingay diyan pota! shadaap!) pasensiya. hanggang ngayon di ko pa din napapatunayan kung alien talaga si mike enriquez at kung anak niya sa labas si arnold clavio. this i’m sure of: hindi ko kayo binobola, echos lang.

keverluchenezeklavushetness. dalawang dekada’t kalahati na ko sa mundong ito at balak ko pa magtagal at mag-stay ng ilang daang milyong taon at abutan kung ano na standard ng pagiging maganda at sexy ng isang babae nun. sweet. shit, cant wait. ito lang siguro poste ko na wala kong kinikimkim na emosyon at kabag, gusto ko lang talaga tumambay sa sapot. at mag-abang ng bebot na papasok dito sa shop wahaha. disi-sais pa lang ako wala pang pumapasok, ang hirap! ang hirapp!

hell do i miss listening to korn. eff. wala lang gusto ko sambitin, bakit?

sa mga susunod na araw, buwan, taon- lahat ng gusto ko ikwento ikwekwento ko senyo dito, pramis. *sob wahahaha. in the most wholesome and educational manner.

at habang nagbabaliktanaw ako sa mga poste ko nasagasaan ko to: “ang asal sa buhay kailangan para ka lang naglalaro ng teks (dapat naruto yung teks, hindi petrang kabayo. masyado nang luma yun, bogaloids!), taob man o tihaya, tagilid man o dapa, sabihin mo sa ‘yo. ano man ang ibigay sa ‘yo ng buhay lunukin mo. ngayon kung ikamamatay mo yun, tanga ka.” may ganun pala kong stock wisdom hahaha, i’ve had a lot of life experiences at pwedeng isali sa “maalala mo kasi” kwento ng layp ko pero isip bata pa rin, hehehe. in a good fucking insane way of course.

yun ang mission ko, iligtas ang kaluluwa mo sa paghandog sa iyo ng aking my shit.

huling araw ng nobyembre. huling poste ko na muna. sa nobyembre, faget. maligayang araw ng mga andres. huwag papa-andres sa buhay. huwag bibilog ng kulangot kung di mo rin lang pipitikin, sayang. dont fuck with life, make love with it. at i-videotape mo.

nuff wit the fagshit.