god, you got mail (part 2)

Ang laki na ng gap natin. Ang dami na ng carbon monoxide sa baga ko. Paubos na endorphins sa katawan ko. Ang tagal ko nang hindi napasok ng crib mo. Langya naman kasi ayaw magtagalog ng pari dito sa church na malapit sa apartment. Tsaka baka kapag kinausap kita bigla ka sumagot ng “nukarin kan going?” eh matameme ako at maisagot ko lang eh “kanta kang do-re-mi neh?”. Wala lang akong kusa, alam ko.

Hindi na ako gaya ng dati. It’s not you, it’s me. I’m sorry. Hindi mo ba alam yung 3-month rule?? Ay sorry, hindi sa ‘yo yun. Oo, hindi na kita kinakausap gaya ng dati, na maski ang tiyempo ng pagbayad ko sa dyip at pagpara eh ikokonsulta ko pa sa ‘yo.

Inexaggerate ko lang, kayo naman po. Inaamin ko, ang daming bombilyang nailaw sa tuktok ng ulo ko kapag nakakapanuod ako ng Rubi, kapag nakikita kong sumasayaw si Maja Salvador, kapag may bagong commercial si Cristine Reyes. Inaamin ko nakakalimutan na kitang i-PM, na hindi ko nila-like yung mga FB status updates mo, na hindi na ‘ko kasingkulit ng dati, na hindi ko na sinasambit yung “in-da-nayt-bi-por-ay-slip..” at “salamat sa lamon” prayers ko, maski nga yung magkrus kapag malamig ang tubig pampaligo eh nakakalimutan ko na. Although hindi ko maintindihan kung bakit pa namin kailangan humingi ng proteksyon sa ‘yo laban sa malamig na tubig pampaligo. Eh di sana pala dapat nagkru-krus din ako kapag umiinom ako ng red horse na may yelo.

Inaamin ko madami akong pagkukulang. Alam ko na bakit hindi Accountancy ang pinakuha mong kurso sa akin. Puro minus lang ang alam ko kasi. Kaya hindi ko rin natapos ang kurso kong dyindyineering. Pero kung si Presidente Noynoy eh hirap mag-quit ng paninigarilyo at bawasan ang video games ibahin mo po ako. Gusto ko baguhin ang sarili ko. Tulungan mo po ako mag-umpisa. Magpapasama sana ko sa ‘yo mamaya sa parlor magpapagupit, available ka po ba?

Isa akong malaking jejemon, kinakausap mo ko pero sinasagot ko lang eh “lolzKie” at “jej3je”. Isa akong kongresistang laging absent kapag kailangan mo makabuo ng quorum. Isa akong syotang tiniteks ka lang kapag kailangan ng load. Isa akong estudyanteng naghahanap at naghahabol sa iyo para magkumpleto ng requirements dahil wala ginawa nung panahong dapat pumasok. Isa akong tae na naapakan mo na, wala pa ring pakialam.

Pero alam ko hindi ito ang pangarap mo para sa akin. Ayoko na ring makipagtalo sa ‘yo tungkol sa pangarap mong mag-artista ako. Magulo ang buhay ng artista. Alam mo naman kung ano yung palagi kong wish eh. Pilit ko iniintindi na ang ibang hiling eh hindi mo pa binibigay dahil hindi pa panahon, pero sana yung iba naman ibigay mo na bago pa man maisipan tumakbo ulit ni Joseph Estrada sa pagka-presidente. Baka tuluyan nang tamaan ng asteroid ang Pilipinas nun. Nangungulit lang, baka makalusot. Ikaw pa rin naman ang masusunod.

Buwan ko ngayong Hulyo. Taon ko ngayon. Dekada ko ‘to. Buhay ko ‘to. I am the master of my fate, I am the captain of my soul. Pero ikaw ang tour guide ko. Bati mo na ako ha.

Ikaw ang Albatross air freshener sa banyo ko. Ikaw ang Pepsi ng hangover ng buhay ko. Ikaw ang filter ng yosi ko. Isa kang bebot na magpapasukob sa dalang payong kapag maulan ang buhay ko. At I love you na. Noon pa man. Washuuu..

Kahit wala ka twitter follow mo pa rin ako ha. Muah. Tsup.