mas de dos y medio no jodas decada

It’s been God-knows-how-long nang bumuka ang lupa sa paligid, bumulwak ang apoy, humalakhak ng malakas si satanas, nagkantahan at nag-creepwalk ang mga anghel. Umire ang langit, umutot si ermats, at nalaglag ang sanggol na nasa Ziploc, may hawak na lapis, bagong tasa, pwede panusok ng pisbol. Noon naisip ng langit na kakailanganin nila ng cctv camera umaandar ng 24/7.

Pagkatapos ng after mahigit dalawang dekada, ano wut up na? Kuntento na ba ang bayag ko? Ang alam ko only lang ay hindi hinahanap ang contentment, hindi ginagawa, kasi kung oo dapt may tindahan neto. Ang umangal puti ang burnik. Meron na tayo lahat neto, hindi ng puting burnik, yung contentment, pagaganahin na lang. Kapag nabasa mo ito Lio Loco puta ka huwag mo sasabihing isa na namang pre-birthday post ‘to dahil oo tama, hahaa. Pero hindi hindi isa na naman sa madaming nakakasawa, dahil nag-iisa ako, at mayabang. Hindi ako hahalakhak, seryoso ako. hakhak.. hutahena, may plema. Hindi pa ako kuntento pero sigurado ang bastos kong puso na doon ako papunta. Dahil na rin siguro atay at pusong bata pa rin ako at isip tokneneng at madaming gustong gawin gaya ng sumigaw ng “holdap” sa bangko.

Gusto ko pa rin kumanta gaya ni Jeff Buckley. Shit, man. Pramis bibili ako ng gitara at tutugtugin maghapon yung “hallelujah”. Gusto ko pa rin mag-drums at tumambol ng tumambol hanggang samagmura ang mga braso at binti ko. Puta. Gusto ko pa rin tumalon sa 10th floor at bumagsak sa pool. Gusto ko pa rin sumakay ng shopping cart at magpagulong pababa sa 252 steps ng Our Lady of Lourdes sa Baguio. Kung may kasing-sira-ulo ko man lang na gusto sumama sa akin at i-video lahat nun. Nananawagan ako, libre yosi lifetime. hahaa.

Anyways hemingway, may mga bagay na hindi talaga ibibigay ng langit. Gaya ng mahuli mong umiihi si Batman o aminin ni Spongebob sa TV na bakla siya. O minsan pakipot lang ang langit kailangan mo mangulit ng mangulit. Malay natin tine-test-test lang pala gaano ka-how much ang patience natin. Pero never na hindi nakikinig ang langit, although minsan iisipin mo yung ibang prayers ko yata sa porn inbox niya napupunta hahaha, junk, hindi totoo yun. Minsan nga wala kami pulutan nagdasal ako ng taimtim kay Papa Jay bigla na lang nasagasaan yung aso ng pinsan ko. Opo, kumakain ako ng karne ng aso, paumanhin sa mga dog lovers, dog lover din ako, nasagasaan yung pinag-uusapan, neh. Sumalupa ka nawa, Shuriken. Mahal na mahal kita, mishuu. Nami-miss ko paano mo dilaan ang— mukha ko. May mga hiniling ako na matagal bago Niya ibinigay. May mga hiniling ako noon na tinigilan ko na noon pangungulit noon pero ng malimutan mo na noon bigla dadating noon. Parang si ****** noon. Tsaka yun nga isa pang pangarap ko na mag-porn na si Maja Salvador hindi ko pa tinitigilan eh.

Tatlong taon na three years na rin ako rito here in Pampanga, you know. Yeah, coño ako, bakit and why. Tatlong taon. Deym. Nabaluktot lang lalo dila ko dito ay. Pero tumigas in a good way? Powks, hmmm, ano na naman iniisip mo, hehe. Naalala ko nun bigla ‘ko dinakma ni Papa Jay sa garter ng brief at tinapon dito, at nalaman na ang ebon ay itlog kasi nga galing siya sa ibon. Yung mga dati ko ginagawa di ko na nagagawa. Pramis palalakasin ko ulet baga ko. Kakanta na let ako gaya ni Jeff Buckley. Mangnenenok ako ng drumset at tatambol ako maghapon magdamag kahit hindi sing-galing ni utol Travis pero gago humanda ka. At magpo-poste ng mahaba, gaya neto.

Buhay pa rin ang proud annoying pedestrian na ako, ang walking contradiction, nangungulangot kung saan-saan, dahil ang kulangot parang pag-ibig na bigla na lang nabubuo kapag mausok at kapag napabayaan at lumaki eh nakaka-choke din kaya siguro ganun din kadali bilugin at ipitik para makahinga ng maayos. Sira-ulo pa rin ang hutahenang akosiyin at ang crib na ‘to at ang konsepto ng constructive terrorism at absolute wordplay ay buhay pa rin. Maulan sa labas.

Maulan sa labas. I choose to not have a so straightforward post kahit na hindi ko alam ang totoong ibig sabihin ng straightforward pero hindi rin gaano ka-senti pero kasi putanginang jeff buckley kumakanta habang nagta-type ako. Kaya dahil hindi ko alam ang ibig sabihin ng salitang yan eh tangina niya, haha. Pero hate ko pa rin si Kris although hindi ko na madalas makita si Boy Abunda sa TV napatawad na kita dahil hindi na maalimuom ang panunuod ko ng TV ngayon. Kay Mike Enriquez sana mag-radyo ka na lang. Pero putanginangineks na naman bakit pala kanina nagbukas ako ng TV eh televised ang DZBB?? Anak ng nagkakantutang palakang may payong, oo.. Sa SONA ni PNOY, ito lang masasabi ko, NASUSUNOG ANG PILIPINAS KONG MAHAL. Kay Manang Glo, pagaling ka. Honga siguro kung totoo man o hinde mga bintang nila sa ‘yong magnanakaw ka at mga kasama mo, idol pa rin kita. Hindi ka napatalsik eh, neh? Si Erap na bigotilyo nga nahugot nila bayag niya sa Malakanyang pero ikaw na hunano ala sila nagawa neh? Hindi kita idol as in yung mismong ikaw pero maangas ka gaya ng maangas ang tae ko kahit mabaho ito.

Ano naman ba mensahe ng poste’ng ito na dapat kadalasan ay meron dahil ang crib na ‘to ang magliligtas sa sangkatauhan at sangka-smurfs-an? WALA.

Sige mag-iisip ako. Hmmmm… Dial ng ilong. Pingger. Daliii… Labasan ka na utak kong magaling.

Kapag late ka na huwag mo sungitan ang driver dahil mabagal ang takbo at humihinto pa sa bawat kanto. Gumising ka ng maaga, tanga. Kapag mapait ang kape mo huwag mo pagalitan yung nagtimpla, pagalitan mo yung kape, nakiusap ka na nga eh, nang-utos pa. Kapag bitin ang ininom, may acetone palagi sa tindahan. Kapag bigla umulan at wala kang dalang payong murahin mo yung ulan. Kapag hindi masarap ang ulam kagatin mo daliri mo.

Ano mensahe dun? Hindi ko din alam. Hindi tayo ang maiinis sa buhay. Tayo ang mang-iinis sa buhay. We can always be crazy and be crazy enough to forget things that disgust us but shouldn’t be crazy enough to hate people. Nasusugatan ka pero we have to be proud of our battlescars. Life dont fuck us. We fuck life. and fuck it happy. Kapag may hindi ka gusto sa buhay mo imbes na mag-complain ka tingnan mo bakit pine-present sa iyo ang event na yun, siguro may mas malalim na mensahe pa kesa dun sa nakikita natin o sa gusto nating makita. Kumain na ko neto ha, haha. Ano pa kaya kung hindi. Baka formula pa sa quantum physics ang ma-type ko dito.

Pero oo magbeberdey na ko kaya may berday-post ako. I owe it to people who read and have been reading my posts. I owe it to the drugs they take making them believe that my posts have meaning and value. I owe it to TV and them fucking personalities who sensationalize life and make it appear normal to show us how people live like rats then toy with their emotions. I owe it to people who think they think for people but think only for themselves. I owe it to all you friends that matter. I owe it to life itself. I owe it to him upstairs who watch us 24/7 with his cctv who seem to not care for most of us but i tell you He does. He fucking does.

Hindi ito signature akosiyin post kapag walang mura. Hutahenampucha.