Balut Vendor (An Inspiring Story)

Ito maganda sa crib ni papa jay, walang katok-katok basta pumasok ka lang welcome ka, maski ikaw ang may katok. Oo, ang sira ulong aba ninyong stripper slash bayani blogger slash kuwentista ay tumambay sa crib ni papa Jeesus. Pagpasok ko sa loob gaya ng lagi hinihintay ng mga tao si Katy Perry padre. May mga bakante pa namang upuan pero I chose to choose na piliin ang option sa pagpipilian na huwag umupo at tumayo na lang sa may likuran. May bentilador kasi. So to shorkat the long story short sa mas madaling salita pero mahaba i-type eh dumating na si father. Wala siyang kasamang mga bouncers, mga sakristan lang tsaka mga chicks niya. I mean mga lola na members ng hindi ko sure.

Bigla ako napaisip kung panahon na ba ng avocado o favorite ni padre ang pandan kasi matingkad na berde ang kulay ng abito niya. Unang first time ko kasi makakita, hindi ng avocado, pero ng gaya ng suot niya. Si lola lang alam kong mahilig sa mga kulay prutas. Ang una kong dasal ay “tanaydana sana huwag kapampangan, sana huwag kapampangan..” kasi mag-aapat na taon na ako dito sa Pampamga at ang naiintindihan ko lang na nira-rap ng pari ay ang salitang “domingo”. And thank you my betcha by kulani wow napangisi ako kasi inggles ang bungad niya. Nosebleed pa rin naman ang inggles pero at least alam ko bakit ako nino-nosebleed. Korek? Korek.

Nung dati sa Pangasinan nagsisimba ako para magdasal at makita ko si singket, ngayon para magdasal na lang. Those were the days, nang di makakapunta ng simbahan kapag hindi nakaporma. Ngayon kahit punit pa pantalon ko at naka-tsinelas lang que ver. Hindi dahil sa kawalan ng respeto pero dahil alam ko kung ano ang ipinupunta ko. May angal? Ayun yung eks sa gawing kanan sa itaas, click mo na lang. Wala? Mahusay, anak ng katipay. Eh bakit pala di na lang ako magdasal sa apartment o sa jeep o sa banyo na lagi at hanggang ngayon ko pa ring ginagawa? Ano ba pagkakaiba ng nasa loob ka ng crib? Hindi naman ako magpapakahenyo o magkukunwaring may matalino akong sagot kahit mayroon naman, simple lang, iba yung ingay eh. Yung alingawngaw sa loob ng simbahan, yung lamig ng hangin, yung timpla ng ilaw, yung ibang klaseng katahimikan kahit may baby na umiiyak o may batang sumisigaw. Parang tulog yata ang pinunta ko? Wahaha. Hindi din. Basta. May mga bagay na sinasabi nating pangit dahil yun ang nakagisnan natin pero kung iibahin mo ang pananaw mo eh hindi pala. Koneksyon? Wi-fi. Hindi mo na-gets? Sorry wala sa Google ang sagot. Hindi pa pala ako nagmumura ano? Pucha. Ay mali, meron na palang pakshet sa mga naunang talata. Relevance? Wala. May mga bagay tayong ginagawa dahil nakakagaan sa pakiramdam natin, wala naman tayong masamang intensyon, at isa sa mga yun sa akin ay magmura sa blog ko. Outlet ko ng negativity, using what for others is “negativity”. Pagmumura. At ganun ko kausapin ang Diyos, I speak to him like I would to a friend or isang matanda na I respect but not out of fear. Teka balik tayo sa crib. Next paragraph.

So ayun halong inggles at tagalog ang misa habang ako nakikipag-mental telepathy-han sa nasa itaas, di ko na sasabihin ang dinasal ko pero gago ako kaya babanggit ako ng isa. Universal peace. O di ba, panis Miss Universe, hanggang world peace lang. Miss Universe nga tapos hindi ninyo naisip yun? Dahil ba sa tingin ninyo sa earth lang may away? Paano yung mga asteroids kung sila nagrambol? At dumayo sila dito? Taena naalala ko tuloy sinabi ko noon, “Lord if Joseph Estrada will be president again give us a sign, paulanin mo ng asteroids”. Noon yun. Idol naman kita maski paano. Time na ba para sa wicked quotes konekdadats ko? Sige next paragraph.

So again to cut the long story short kasi hindi mo naman paiiksiin kung maiksi na dahil aksaya lang ng oras yun pero puwede din naman pero dahil nasabi ko na eh let’s cut the long story short na lang. Game? Game.

Hindi ko natapos ang misa pero nasabi ko ang gusto ko sabihin sa Kaniya, may ipagyayabang na naman ako sa tamad na sarili ko na nagawa ko, matatag pa rin ang binanggit ko last year na hindi ako mawawala sa linya ng gusto kong patunguhan at isa sa mahabang listahan ay ang pagtambay sa crib ni Papa Jesus, kahit iregular na parang mens, and the sun is the center of our solar system. Everything is perfect in God’s plan. He thinks, we act on it. Pray, but keep rowing to the shore. Kapag may boy bawang, tangina dapat may suka. Karamihan sa atin pagdating ng Pebrero nakakalimutan na ang mga inumpisahan. Baka nga pati ako. Kaya nga sabi ko gagawin ko lahat para ipaalala sa sarili ko. Kung may nagtatanong kung sinulat ko nga ba sa noo ko ang reminder at ginawa kong wallpaper ng phone ko si satanas, tingin ninyo?

Ano nga pala koneksyon ng title sa poste ko na ‘to? Wala.