2010 : thank you, pips. eff you, kris.

The stats helper monkeys at WordPress.com mulled over how this blog did in 2010, and here’s a high level summary of its overall blog health:

The Blog-Health-o-Meter™ reads Wow.

Crunchy numbers

The average container ship can carry about 4,500 containers. This blog was viewed about 19,000 times in 2010. If each view were a shipping container, your blog would have filled about 4 fully loaded ships.

In 2010, there were 37 new posts, growing the total archive of this blog to 67 posts. There were 54 pictures uploaded, taking up a total of 641kb. That’s about 1 pictures per week.

The busiest day of the year was April 27th with 353 views. The most popular post that day was patay na daw si bob ong?.

Where did they come from?

The top referring sites in 2010 were WordPress Dashboard, jkulisap.com, taribong.wordpress.com, tl.wordpress.com, and kayumanggingdamdamin.i.ph.

Some visitors came searching, mostly for patay na si bob ong, justin bieber scandal, bob ong patay na, patay na ba si bob ong, and patay na ba si bob ong?.

Attractions in 2010

These are the posts and pages that got the most views in 2010.

1

patay na daw si bob ong? February 2009
22 comments

2

Cuarto Cuatro February 2010
532 comments

3

Charice Pempengco – Justin Bieber Scandal July 2010
42 comments and 1 Like on WordPress.com,

4

Maria Ozawa speaks Jejemon May 2010
87 comments

5

adobo April 2010
113 comments

parang nagtri-trip lang ang WP. spam lang yata pakana ni j.kuli na na-receive ko sa e-mail ko yang nasa taas. oh di kaya nasa ibang dimension lang ako ngayon. oh di kaya may cyanide yung bigas na kinain ko kanina at akala ko pareho ang binabasa ko sa naiintindihan ko at nakikita ko. oh di kaya akala ko lang na may cyanide. oh di kaya akala ko lang na akala ko nga.

pero kung totoo man ito ay SALAMAT po sa inyong lahat. nakakataba ng puso, mas malupit pa sa lechon kawali. kahit sino man magsabi na nagsusulat lang siya para sa sarili niya ay may saya’ng naidudulot ang malaman na may nauuto ako sa mga kuwentong piningger ko lang mula sa ilong kong konektado ng neurons sa utak kong kayo din ang nag-sis-stimulate at oo bragging rights at ngiting parang kaharap ko si maja salvador ngayon ang binibigay nito sa isang aba’ng kulangoterong gaya ko at kung napansin ninyo ay matalino na naman ang construction ng sentence construction ko. pagpasensiyahan ninyo na.

pramis, magsusulat pa ako ng madami. pramis, gaganti ako, ganti lang ang walang lintik. gagantihan ko ng pagsusulat ang pagpipindot ninyo papunta sa akala ng iba ay astig na crib na ito. pramis, palaging nagpupugay ang pototoy ko sa mga kagaya ninyong magagaling magsulat ni wala akong panama pero tumatambay dito at pumaplastik sa akin, hehehe. SALAMAT.

Sa mga naligaw at maliligaw pa, sa mga na-inspire magsulat dahil sa akin (ala kasi universal relevance mga pinagtiti-tipa ko at siguro na-iinspire sila ng determinasyon/kapalmuks ko), sa mga crib regulars, sa mga contractuals, sa mga naging friends and family na (keso-keso na ito), sa mga idols kowzz, GROUP HUG!!!! TSE!

pramis, bi-break ko ang 2010 record ko na ito, blo-blog ako ng madaming madami. nagpahiwatig na si kris aquino na hindi niya dini-discard ang pagtakbo sa politics, umpisahan na nating magdasal. Hapinyunyir y’all!

KUNG MAY MANGHAHAMAK SA TALENTO NINYO, SABIHIN NINYO BIGAY ITO NI GOD. AT GOD MADE ALL THINGS, KAYA LAGOT SIYA KASI HINAHAMAK NIYA GAWA NI GOD. Hala siyaaaaaaaa…. Awooooooo.

28 (a pop story for groovy kids)

Mahigit dalawang dekada na nakaraan, nagle-labor noon ang nanay ko, kung uso na siguro dulcolax noon baka minadali niya at ganitong petsa ako inire. Pero kritikal ang dalawang araw sa development ng utak ko kaya hinintay niya hanggang a-bente otso. Naka-ready na ang isang ziploc bag nun para pagsidlan sa akin, to keep the newborn baby fresh daw. Wahaha.

Nang mga panahon na iyon naaalarma na ang mga anghel sa langit,

“Father, dont tell us You’ll make payag na ma-born that baby?!”

“OMG, You can change your mind pa powz!”

Sumagot ang Diyos, “relax niyo lang mga mukha niyo, it may seem like a risk pero alam ko ginagawa ko.” To shorkat da long story short, tuloy ang plano ng langit.

Tumapat ang sun sa constellation ng Leo, nautot si pinakamamahal na ermats at nalaglag ako, parang tae lang. Hindi totoong nagliyab ang paligid at may mga halakhak ng halimaw sa loob ng ospital ng araw na iyon, kundi tunog ng mga trumpeta. Mahina daw ang unang iyak ko paglabas ko, yun ay dahil maliit pa lang ang utang panlabas ng Pilipinas, at kailangan daw ako binyagan agad, dahil 51-49 ang chances ko. Lamang si Noynoy sa survey.

Tita ko ang na-appoint na mag-research ng ipapangalan sa akin nun. WTF? Hello? Langit? Akala ko ba planado ang lahat? Eh bakit wala pang pangalang naka-ready? Siguro para mas dramatic ang dating. So, to shorkat again da long story short again, feast day ng isang St. Mariel ng araw na iyon, ayon sa pagkakakita ng tita ko sa kalendaryo. Duda ko ginoogle niya lang. Oo, I have the name of a saint, the heart of a child, the mind of a quantum physicist, the love of a good Samaritan, and the vigor of a porn star. Anak ng katuray. Buwahaha. Isa pa, buwahaha.

At a very young age kinakitaan na ko ng hilig sa pagguhit at pagsusulat. Mga 6 months old? Madalas ako gumuhit ng bahay nun, kaya inisip nila na magiging architect ako. Yun pala mahihilig ako sa larong bahay-bahayan, yung may nanay at tatay. At maid. Madalas ko din sulatan ang dingding ng bahay namin ng “i was here” at “wanted: playmate” gamit ang crayons.

Pagtungtong ko ng eskwela minani ko ang mga lessons. Ang “abc song” kinakanta ko ng pabaliktad habang nangungulangot. Feeling ko talaga may pampatalinong sangkap ang tootsie roll, bazooka, at tortillos. Ang tawag ko pa nun sa tortillos eh granny goose. Kung alam ko lang ang malaking impluwensiyang dala ng pagiging principal ni ermats sa school nun eh nagbenta ako ng sumpit (yung matigas na straw at binabalahan ng munggo), pre-requisite ba ng gunrunning.

Kulang ang 640 gig kung hihimayin ko ang buong school life ko, kaya fast forward. I am from the School of Hard Knocks. Hindi ko natapos ang kursong kinuha ko pero gaya ng lagi kong sinasabi, everything is perfect in God’s plan. He is THE master architect of the universe.

Nuff emo. Nang nakaraan puwedeng pagsawsawan ng fishball ang utak ko, sabaw ito kaya malakas ang gravitational pull ng buwan dito kaya medyo nalutang ako ng konti. Nawala ako sa mainstream ng buhay, nag-recording lang ako. May bago akong album, tuloy na ulit ang mall tours at concerts. Ako’y nagbabalik, mas malaki ang bayag, sira ulo pa rin. Life, humanda you.

Superiorly retarded. Gusto ko i-try ang coke on kanin.

Walking contradiction. Hindi pares ang sapatos. Fearlessly nangungulangot maski saan.

Constructive terrorism. I chose to let sadness stay for a while to find out what it’s got for me. Bagong pamunuang pambansa, tenang mang-okray.

Absolute wordplay. Anamputiknyetashet.

Ultimate echos. As in sinusuksok ang cellphone sa bewang bago pumasok sa SM para yariin ang sekyu na operation kapkap. You’ve been ssstung!

Dopamine abound. Mas masarap tumawa pag alam mo kung bakit ka natatawa, at hindi dahil kailangan lang. Tapos na ang assesment test. Puwede na ‘kong tumawa, at alam ko kung bakit.

Putong inamoy. Let challenges hurt you. But don’t let it win the battle. Let’s be proud of our battlescars.

Ako si Yin. Biatch!